Krampus, postać znana z austriackiej tradycji bożonarodzeniowej, to mityczny stwór, który od wieków towarzyszy świętemu Mikołajowi. W przeciwieństwie do radosnego i łagodnego Mikołaja, Krampus jest uosobieniem zła i karą za złe zachowanie. Jego wygląd jest przerażający – ma rogi, długie zęby i futro pokryte ciemnymi włosami.
W austriackich wioskach, zwłaszcza w Tyrolu, co roku organizowane są parady, podczas których mężczyźni przebrani za Krampusa przemykają ulicami, strasząc dzieci i dorosłych. To nie tylko forma rozrywki, ale także sposób na przypomnienie o moralnych wartościach i konsekwencjach niewłaściwego zachowania. Krampus jest zatem nie tylko postacią folklorystyczną, ale także symbolem społecznych norm i oczekiwań.
W austriackiej tradycji bożonarodzeniowej Krampus odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu atmosfery świąt. Jego obecność przypomina o dualizmie dobra i zła, co jest istotnym elementem wielu kultur. W dniu 5 grudnia, znanym jako Krampusnacht, dzieci przygotowują się na wizytę zarówno Mikołaja, jak i Krampusa.
Mikołaj nagradza grzeczne dzieci prezentami, podczas gdy Krampus ma za zadanie ukarać te, które były niegrzeczne. Taki podział ról wprowadza do świątecznego okresu element rywalizacji oraz refleksji nad własnym zachowaniem. Współczesne obchody Krampusnacht przyciągają turystów z całego świata, którzy pragną doświadczyć tej unikalnej tradycji na własne oczy.
Podsumowanie
- Krampus jest postacią z austriackiej tradycji bożonarodzeniowej, która karze niegrzeczne dzieci.
- Japońska tradycja polega na jedzeniu KFC w Wigilię, co stało się popularne dzięki skutecznej kampanii marketingowej.
- Islandzcy Yule Lads to grupa 13 postaci, które odwiedzają dzieci w okresie Bożego Narodzenia, każda z nich ma swój własny zwyczaj.
- Hiszpańska loteria „El Gordo” jest największą loterią świąteczną na świecie, a jej wyniki są transmitowane na żywo w telewizji.
- Meksykańska tradycja „Las Posadas” to symboliczne odgrywanie drogi do Betlejem przez grupę ludzi, którzy proszą o schronienie.
Japońska tradycja jedzenia KFC w Wigilię
Kurczak z KFC – nietypowa tradycja
Zamiast tego, stała się ona okazją do celebrowania wyjątkowego posiłku, który w ostatnich latach zyskał na popularności – jedzenia kurczaka z KFC. Nietypowa tradycja ma swoje korzenie w kampanii marketingowej z lat 70., kiedy to KFC rozpoczęło promocję „kurczaka na Boże Narodzenie”. Wówczas restauracja zyskała status miejsca, gdzie można zamówić wyjątkowy posiłek na tę okazję.
Rezerwacje i specjalne zestawy
Dziś wiele japońskich rodzin rezerwuje swoje zamówienia z wyprzedzeniem, aby móc cieszyć się smakiem kurczaka w świąteczny wieczór. Jedzenie KFC w Wigilię stało się nie tylko kulinarnym zwyczajem, ale także elementem kultury popularnej w Japonii. W miastach można zauważyć długie kolejki przed restauracjami KFC, a także specjalne zestawy świąteczne oferowane przez sieć.
Symbol radości i wspólnego spędzania czasu
Warto zauważyć, że dla wielu Japończyków Boże Narodzenie to czas radości i wspólnego spędzania czasu z bliskimi, a jedzenie kurczaka stało się symbolem tej radości. Choć nie jest to tradycyjne święto religijne, to jednak japońska wersja Wigilii przyciąga uwagę swoją unikalnością i oryginalnością.
Islandzkie Yule Lads i ich niezwykłe zwyczaje
Yule Lads to postacie z islandzkiego folkloru, które odgrywają ważną rolę w tradycjach bożonarodzeniowych tego kraju. W mitologii islandzkiej Yule Lads to grupa trzynastu braci, którzy przybywają do domów dzieci w okresie przedświątecznym, aby zostawić im prezenty lub sprawić figle. Każdy z braci ma swoje unikalne imię i charakterystyczne cechy – na przykład „Spoon Licker” (Lítilsápa) jest znany z tego, że kradnie łyżki, a „Door Sniffer” (Gáttaþefur) ma niezwykle wyczulony węch i uwielbia podkradać się do drzwi.
Te postacie są nie tylko źródłem radości dla dzieci, ale także przypomnieniem o wartościach rodzinnych i wspólnej zabawie. Zwyczaje związane z Yule Lads są różnorodne i fascynujące. W dniach od 12 do 24 grudnia każde dziecko wystawia buty na oknie, a Yule Lads zostawiają w nich drobne upominki lub słodycze, jeśli były grzeczne.
Jeśli jednak dziecko było niegrzeczne, może znaleźć w bucie ziemniaka lub inny nieprzyjemny prezent. Ta tradycja nie tylko angażuje dzieci w oczekiwanie na święta, ale także uczy ich odpowiedzialności za swoje zachowanie. Yule Lads są więc nie tylko postaciami folklorystycznymi, ale także elementem edukacyjnym, który kształtuje młode pokolenia.
Hiszpańska tradycja „El Gordo” – największa loteria świąteczna na świecie
„El Gordo”, co dosłownie oznacza „gruby”, to hiszpańska loteria bożonarodzeniowa, która ma miejsce co roku 22 grudnia i jest uważana za największą loterię na świecie pod względem wartości nagród. Historia tej tradycji sięga 1812 roku, kiedy to po raz pierwszy zorganizowano losowanie. Od tamtej pory „El Gordo” stał się nieodłącznym elementem hiszpańskich świąt Bożego Narodzenia.
Wartość nagród jest ogromna – całkowita pula wynosi setki milionów euro, a główna nagroda może wynosić nawet 4 miliony euro za jeden los. Loteria „El Gordo” ma swoje unikalne zasady i sposób przeprowadzania losowania. Dzieci z szkoły muzycznej San Ildefonso w Madrycie są odpowiedzialne za ogłoszenie wyników losowania w sposób tradycyjny – śpiewają numery nagród w rytm melodii.
To wydarzenie przyciąga uwagę całego kraju i jest transmitowane na żywo w telewizji. Dla wielu Hiszpanów „El Gordo” to nie tylko szansa na wygraną, ale także okazja do wspólnego spędzenia czasu z rodziną i przyjaciółmi oraz dzielenia się radością ze zwycięstwami. Tradycja ta podkreśla znaczenie wspólnoty i solidarności w hiszpańskim społeczeństwie.
Meksykańska tradycja „Las Posadas” – symboliczne odgrywanie drogi do Betlejem
„Las Posadas” to meksykańska tradycja bożonarodzeniowa, która odbywa się w dniach od 16 do 24 grudnia i symbolizuje podróż Maryi i Józefa do Betlejem w poszukiwaniu miejsca na nocleg. Każdego wieczoru mieszkańcy organizują procesje, które odwzorowują tę podróż. Uczestnicy dzielą się na dwie grupy – jedną odgrywającą rolę Maryi i Józefa oraz drugą reprezentującą gospodarzy domów.
Procesja zatrzymuje się przed wybranym domem, gdzie uczestnicy proszą o nocleg, a gospodarze odmawiają go aż do momentu przyjęcia ich do środka. Tradycja „Las Posadas” ma głęboki wymiar społeczny i religijny. Jest to czas wspólnego świętowania oraz budowania więzi między sąsiadami i rodzinami.
Każdego wieczoru po zakończeniu procesji odbywają się wspólne modlitwy oraz kolędowanie, a także spożywanie tradycyjnych potraw meksykańskich. Warto zaznaczyć, że „Las Posadas” to nie tylko religijne wydarzenie, ale także okazja do radości i zabawy – dzieci bawią się w rozbijanie piniat pełnych słodyczy, co dodaje kolorytu całej uroczystości.
Włoska tradycja „La Befana” – dobra wiedźma, która przynosi prezenty
La Befana – dobra wiedźma z włoskiej tradycji
La Befana to postać znana we włoskiej tradycji bożonarodzeniowej jako dobra wiedźma, która przynosi prezenty dzieciom w nocy z 5 na 6 stycznia, podczas obchodów Święta Trzech Króli. Legenda głosi, że La Befana była starą kobietą, która pomogła Trzem Królom znaleźć drogę do Betlejem. Wdzięczni królowie zaprosili ją do towarzyszenia im w podróży, jednak ona odmówiła, pozostając w swoim domu.
Początek tradycji
Od tamtej pory co roku przynosi dzieciom prezenty jako forma pokuty za swoją decyzję. Włosi obchodzą La Befanę z wielką radością i entuzjazmem. Dzieci przygotowują skarpetki lub buty na prezenty oraz zostawiają dla La Befany jedzenie i napój jako podziękowanie za jej wizytę.
Obchody La Befany
W nocy z 5 na 6 stycznia dzieci budzą się z niecierpliwością, aby sprawdzić, co przyniosła im wiedźma – grzeczne dzieci znajdują słodycze i zabawki, natomiast te niegrzeczne mogą otrzymać węgiel lub inne niespodzianki. Tradycja ta podkreśla znaczenie dobrego zachowania oraz radości związanej z obdarowywaniem.
Znaczenie La Befany
Tradycja La Befany jest ważną częścią włoskiej kultury i przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Jest to okazja do promowania wartości takich jak dobroć, radość i odpowiedzialność.
Niemiecka tradycja „Christkind” – aniołek, który przynosi prezenty
W Niemczech Boże Narodzenie wiąże się z postacią Christkind – aniołka przynoszącego prezenty dzieciom w Wigilię. Tradycja ta ma swoje korzenie w protestanckich zwyczajach niemieckich i różni się od bardziej powszechnego Mikołaja znanego w innych krajach europejskich. Christkind jest często przedstawiane jako młoda dziewczynka z blond włosami i skrzydłami anioła, która przybywa do domów przez okno lub komin, aby zostawić prezenty pod choinką.
W niemieckich domach Wigilia jest czasem szczególnego oczekiwania na przybycie Christkind. Dzieci pomagają w przygotowaniach do świąt – dekorują choinkę oraz pieką ciasteczka. W momencie przybycia Christkind rodziny zbierają się wokół choinki, aby wspólnie otworzyć prezenty i cieszyć się chwilą radości oraz miłości.
Tradycja ta kładzie duży nacisk na wartości rodzinne oraz wspólne spędzanie czasu podczas świąt Bożego Narodzenia.
Szwedzka tradycja „Julbocken” – choinka w kształcie kozła
Julbocken to szwedzka tradycja związana z Bożym Narodzeniem, która koncentruje się wokół postaci kozła bożonarodzeniowego. Kozioł ten jest często wykonywany z siana lub słomy i ozdabiany czerwonymi wstążkami oraz innymi dekoracjami. Julbocken symbolizuje płodność oraz urodzaj i ma swoje korzenie w pogańskich wierzeniach skandynawskich związanych z zimowym przesileniem.
W Szwecji Julbocken stał się popularnym elementem dekoracyjnym podczas świąt Bożego Narodzenia. W wielu domach można zobaczyć kozły bożonarodzeniowe stojące obok choinek lub umieszczone na stołach jako ozdoby. Tradycja ta łączy elementy folkloru ze współczesnymi obchodami świąt Bożego Narodzenia i stanowi piękny przykład tego, jak różnorodne mogą być zwyczaje związane z tym wyjątkowym czasem roku.
Szwedzi celebrują Julbocken poprzez różnorodne festiwale oraz wydarzenia kulturalne, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów pragnących poznać lokalne tradycje bożonarodzeniowe.